Το μήνυμα...

Διαβάζουμε στην «Καθημερινή», σχετικά με το ενδιαφέρον της Κίνας να επενδύσει στα ελληνικά ναυπηγεία: «Οι Κινέζοι δεν πρόκειται να βάλουν ούτε ένα ευρώ εάν δεν πετύχει το εγχείρημα της Ναυπηγοεπισκευής. Και η επιτυχία του δεν θα κριθεί από την προσέλκυση πελατών στη νέα μεγάλη πλωτή δεξαμενή των 80.000 τόνων του ΟΛΠ, που θα αρχίσει να λειτουργεί τον Νοέμβριο (τα μεγάλα ακτοπλοϊκά, που τώρα προσφεύγουν στην Τουρκία, θεωρούνται σχεδόν δεδομένοι πελάτες), αλλά από την ομαλή και σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα παράδοση των πλοίων. Να πάψουν δηλαδή τα φαινόμενα των μεγάλων καθυστερήσεων που προκαλούσαν στο όχι και τόσο απώτερο παρελθόν οι απεργίες. Εφόσον όλα αυτά τρέξουν "κατ' ευχήν", τότε θεωρούνται αυξημένες οι πιθανότητες να υλοποιηθεί μια δεύτερη πολύ μεγάλη κινεζική επένδυση στην Ελλάδα, αναφέρουν οι επαΐοντες». Το μήνυμα που διαπερνά δημοσιεύματα όπως αυτό, απευθύνεται στους εργαζόμενους και τους απειλεί «να κάτσουν στ' αυγά τους» τώρα που «ανοίγουν οι δουλειές», επειδή οι αγώνες τους «διώχνουν τις επενδύσεις».

... και η απάντηση

 

Το παραμύθι αυτό κυκλοφόρησε έντονα τα προηγούμενα χρόνια, και δεν είναι τυχαίο ότι επανέρχεται λίγες μόνο μέρες πριν την απεργία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, μεθαύριο Πέμπτη, για την ΣΣΕ. Είναι φανερό ότι οι υποψήφιοι επενδυτές, εγχώριοι και ξένοι, θέλουν να ξεμπερδεύουν μια για πάντα με τα δικαιώματα των εργαζομένων και να βάλουν ακόμα περισσότερα εμπόδια στην κήρυξη μιας απεργίας από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Την «αγωνία» τους αυτή την ενστερνίζεται η κυβέρνηση, η οποία ετοιμάζεται στο πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης» να ψηφίσει αλλαγές στη σχετική νομοθεσία. Επιβεβαιώνεται και απ' αυτό το παράδειγμα ότι ο αγώνας σ' έναν κλάδο χρειάζεται τη στήριξη και την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων και ότι η αντιπαράθεση με την εργοδοσία και το κράτος της είναι σύνθετη υπόθεση, που απαιτεί από τους εργαζόμενους να μην αφήνουν κανένα από τα δολερά τους επιχειρήματα να «πέφτει κάτω»...

Εκκρεμότητες

 

«Η εκκίνηση των θερινών εκπτώσεων γίνεται φέτος υπό "κανονικές" συνθήκες και χωρίς άμεσες μνημονιακές εκκρεμότητες. Μάλιστα, μετά την εκταμίευση της δόσης των 7,7 δισ. ευρώ της δεύτερης αξιολόγησης, τουλάχιστον φέτος, επιστρέφει στην αγορά η αισιοδοξία από τις αυξημένες αφίξεις τουριστών και συνεπώς από την αναμενόμενη εισαγόμενη κατανάλωση». Αυτά μεταξύ άλλων τονίζει η ΕΣΕΕ σε δελτίο Τύπου σχετικά με τους «στόχους του λιανικού εμπορίου στις θερινές εκπτώσεις», που ξεκίνησαν χτες. Είναι φανερό ότι η ΕΣΕΕ δεν μιλάει εκ μέρους των αυτοαπασχολούμενων στο Εμπόριο, αλλά εκ μέρους των μεγαλεμπόρων. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να βλέπουν αισιόδοξα το μέλλον, μιας και τα όσα περιλαμβάνονται στο πρόσφατο τέταρτο μνημόνιο της κυβέρνησης έκλεισαν πολλές από τις «εκκρεμότητες», όπως την κατάργηση της Κυριακής αργίας, την επέκταση της ευελιξίας κ.ο.κ., πλάι σε όλα τα προηγούμενα αντεργατικά μέτρα που κάνουν κόλαση τη ζωή των εργαζομένων, σφίγγοντας παράλληλα τη «θηλιά» στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ. Ταυτόχρονα, με την αναφορά περί «εισαγόμενης κατανάλωσης», η ΕΣΕΕ ουσιαστικά παραδέχεται ότι με ή χωρίς εκπτώσεις, τα ρημαγμένα λαϊκά νοικοκυριά δεν θα έχουν φράγκο να ξοδέψουν και άρα οι πελάτες πρέπει να αναζητηθούν αλλού. Οι εμποροϋπάλληλοι και οι μικρέμποροι, μπροστά και στην απεργία της ερχόμενης Κυριακής, χρειάζεται να δουν κατάματα την αλήθεια: Αυτή είναι η «κανονικότητα» και η «σταθερότητα» που τους επιφυλάσσουν κυβέρνηση και εγχώριο κεφάλαιο, μ' αυτή χρειάζεται να αναμετρηθούν και να την ανατρέψουν, παλεύοντας μαζί για τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Χρωστούμενα

 

Για τη «βόμβα» των απλήρωτων λογαριασμών της ΔΕΗ γράφτηκαν πολλά τις προηγούμενες μέρες, με αφορμή όσα ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή ο διευθυντής της εταιρείας, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά ένα νέο «σαφάρι» σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών που χρωστάνε ποσά κάτω και από 1.000 ευρώ, με «εισπρακτικές», αποκοπές ρεύματος, κατασχέσεις κ.ο.κ. Ζήτησε μάλιστα από την κυβέρνηση να «λύσει τα χέρια» της ΔΕΗ και να την αφήσει να δουλέψει ως Ανώνυμη Εταιρεία «και όχι ως ΔΕΚΟ». Να σημειωθεί ότι το «σαφάρι. αυτό εντείνεται την ώρα που στο χώρο της Ενέργειας «πέφτουν κορμιά», με την κυβέρνηση να συζητά επιπλέον εκπτώσεις στην τιμή του ρεύματος που καταναλώνουν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες. Και ενώ η ΔΕΗ ετοιμάζεται να σφίξει κι άλλο τη «θηλιά» στο λαιμό των οφειλετών από τα λαϊκά στρώματα, ο ΥΠΕΝ, Γ. Σταθάκης, έλεγε την Κυριακή σε συνέντευξή του πως «έχουμε στηρίξει τα μέτρα που έχει λάβει η επιχείρηση, όπως τα προγράμματα διακανονισμών ή η επίτευξη συμφωνίας με βιομηχανίες και η ρύθμιση των οφειλών τους». Κάτι που αποτυπώνεται και στα στοιχεία, αφού τα χρωστούμενα μερικών χιλιάδων βιομηχανιών (πρώην ΔΕΚΟ και άλλων επιχειρηματικών ομίλων) ξεπερνούν σχεδόν κατά δύο φορές όσα χρωστάνε στη ΔΕΗ οι 1,5 εκατ. οφειλέτες, με χρέος έως 3.000 ευρώ. Είναι δηλαδή φανερό ότι τη «βόμβα» των ανταγωνισμών στο χώρο της Ενέργειας, της περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, στο πλαίσιο και της «απελευθέρωσης» του κλάδου, θα τη βάλουν και πάλι στα χέρια του λαού...

Και ούτω καθεξής

 

Εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια, το λεγόμενο «Ισλαμικό Κράτος», που γιγαντώθηκε με τη στήριξη ή την ανοχή ιμπεριαλιστικών κέντρων, στο έδαφος των ανταγωνισμών για το μοίρασμα πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, αγορών κ.ο.κ., αποτέλεσε το «μοχλό» για επεμβάσεις και πολέμους σε όλη την περιοχή της Μ. Ανατολής. Μάλιστα, ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε και η ελληνική κυβέρνηση για τη βαθύτερη εμπλοκή της στη «σταυροφορία» κατά της «τρομοκρατίας», ήταν πως «προέχει η ήττα των τζιχαντιστών και μετά βλέπουμε». Εκείνο που βλέπουμε τρία χρόνια μετά, είναι το πώς η διαφαινόμενη στρατιωτική ήττα του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» σε Ιράκ και Συρία, κάθε άλλο παρά «ξεφουσκώνει» τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Στην πραγματικότητα προκαλεί νέο γύρο αντιπαραθέσεων για το πώς θα γίνει η «γεωπολιτική» μοιρασιά. Και ταυτόχρονα - ω του θαύματος! - τα επιτελεία διαπιστώνουν ότι η «δύναμη κρούσης» των τζιχαντιστών είναι λέει άθικτη και διασκορπισμένη από τη Λιβύη και την υποσαχάρια Αφρική έως τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, όπου επίσης καταγράφεται έντονο ενδιαφέρον από ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα. Αλλη μια επιβεβαίωση δηλαδή ότι το κουβάρι των ανταγωνισμών, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των προσχημάτων για την εκδήλωσή τους, δεν θα έχει τέλος, ώσπου να πουν οι λαοί την τελευταία κουβέντα.

Ριζοσπάστης