Παραιτημένοι, πρώην #Μένουμε Ευρώπη

Όταν η πολιτική γίνεται με hashtag, όταν παραιτημένοι και αδαείς αναζητούν στην πλατεία συντάγματος το χαμένο ευρωπαϊκό όνειρο, το όνειρο να γίνει η Ελλάδα μια “κανονική ευρωπαϊκή χώρα” όπως διατείνονται τα ορφανά του διαφωτισμού , οι εμπνευστές του # παραιτηθείτε, τότε ίσως είναι η στιγμή, για ένα συνοπτικό μάθημα πολιτικής επιστήμης και ιστορίας.

Καθώς η Ελλάδα είναι μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα :

• Είναι μια ευρωπαϊκή καπιταλιστική δημοκρατία, δηλαδή ένα κανονικό καθεστώς ασυδοσίας για αυτούς που έχουν τα πάντα και συναγελάζονται με το πολιτικό προσωπικό που κυβερνά, μια κανονική δικτατορία των αγορών και του καπιταλιστικού κράτους για όσους δεν έχουν τίποτα.
• Είναι μια ευρωπαϊκή χώρα, που έχει μια κανονική ευρωπαϊκή κυβέρνηση που ακολουθεί πιστά, αναντίρρητα και με συνέπεια τις κανονιστικές επιταγές του εγχώριου, ευρωπαϊκού και διεθνούς καπιταλιστικού καθεστώτος.
• Είναι μια ευρωπαϊκή χώρα που στοιβάζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, χρηματοδοτεί αδρά τις ΜΚΟ για να συντηρούν και να ανακυκλώνουν το προσφυγικό ζήτημα αποκομίζοντας κέρδη, ενώ στριμώχνει νεολαία και εργαζόμενους στους διαδρόμους του ΟΑΕΔ και των ΜΚΟ -ξανά!- που διαχειρίζονται τα κονδύλια των περιβόητων vouchers.
• Είναι ένα πρότυπο ευρωπαϊκής χώρας, που η κυβέρνησή της πράττει ότι θα πράξουν σύντομα ή ήδη πράττουν, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες σε βάρος των λαών και των εργαζόμενων. Πρόκειται για μια χώρα – πείραμα, ενός μοντέλου κανιβαλικού καπιταλισμού που κατασκευάζεται εδώ, με την ευγενική χορηγία των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών ελίτ.
• Είναι μια κανονική ευρωπαϊκή καπιταλιστική χώρα, με κανονικούς , παραιτημένους, πρώην # Μένουμε Ευρώπη, που διαδηλώνουν για κάτι που ήδη συμβαίνει.

 

Brexit ή Bremain; Καυγάς για τα συμφέροντα του Κεφαλαίου

Γράφει ο Νίκος Μόττας* // Στο Ατέχνως

Στις 23 Ιούνη, οι Βρετανοί καλούνται να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής η μη της χώρας τους στην Ε.Ε. Η πρόσφατη δολοφονία της βουλευτίνας του εργατικού κόμματος Τζο Κοξ ρίχνει βαριά την σκιά της σε ένα δημοψήφισμα που έχει διχάσει τη χώρα σε δύο στρατόπεδα. Ποιό είναι, όμως, το πραγματικό διακύβευμα του βρετανικού δημοψηφίσματος και τα συμφέροντα ποιών αντανακλά η διαμάχη περί εξόδου η παραμονής στην Ε.Ε.; Υπάρχει πρακτικό όφελος για τον εργαζόμενο λαό, για τα λαϊκά στρώματα της Βρετανίας, από ενδεχόμενη επικράτηση είτε του Brexit, είτε του Bremain;

Για να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, πρέπει να εξετάσουμε τρία βασικά πράγματα: 1ον: Τη θέση της Βρετανίας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και ιδιαίτερα στο πλαίσιο της ΕΕ, 2ον: Τη διάμορφωση των συσχετισμών μεταξύ τμημάτων της βρετανικής αστικής τάξης και 3ον: Τα συμφέροντα που στηρίζουν τις καμπάνιες τόσο του «Ναι», όσο και του «Όχι» για το προσεχές δημοψήφισμα.

1. Η Βρετανία εντάχθηκε ως μέλος της ΕΟΚ το Γενάρη του 1973. Η άλλοτε μεγάλη αποικιοκρατική υπερδύναμη μπορεί να έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος, ωστόσο παραμένει σήμερα μια ισχυρή ιμπεριαλιστική χώρα. Πρόκειται για την 5η ισχυρότερη οικονομία παγκοσμίως με βάση το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), το οποίο ανέρχεται σε 2,8 τρις ευρώ. Ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, στενή σύμμαχο των ΗΠΑ, η Βρετανία ξοδεύει ετησίως το 2,07% του ΑΕΠ (66.5 δις δολάρια) σε στρατιωτικές δαπάνες.

Η βρετανική καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης, με αύξηση του παραγόμενου πλούτου και ραγδαία όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας. Να σημειωθεί ότι το 2015 η συνολική περιουσία των 1000 πλουσιότερων ανθρώπων της Βρετανίας άγγιζε τα 547 δις. λίρες (690 δις ευρώ), έχοντας διπλασιαστεί από το 2009 (Independent, 26/4/2015). Στην άλλη όχθη της ταξικής πραγματικότητας, το 23,4% των Βρετανών ζει σε συνθήκες σχετικής φτώχειας (2014, Institute for Fiscal Studies), ενώ, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, περίπου 83.000 νέοι ηλικίας 16 με 25 ετών ήταν άστεγοι το 2015.