Πόσο πάει «η ελπίδα που επιστρέφει», μεγαλέμπορε;

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ • Ημεροδρόμος

  Ο ΣΥΡΙΖΑ ενημερώνει για τα …δρομολόγια της ελπίδας! «Η ελπίδα επιστρέφει», σύμφωνα με το χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Αυγή»! Επιστρέφει, λοιπόν, η ελπίδα. Άρα, αυτό σημαίνει πως είχε έρθει, κάπου πήγε και γύρισε. Για την ακρίβεια, δεν γύρισε ακόμα, αλλά τη βλέπουν να έρχεται, να επιστρέφει.

  Από τότε που «Η ελπίδα έρχεται» (σύμφωνα με το παλιότερο σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ) έχει περάσει καιρός. Κάπου χάθηκε, κάπου δεν βρέθηκε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ κι έτσι η ελπίδα ήταν απούσα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ας μείνουμε, όμως, ήσυχοι, αφού «η ελπίδα επιστρέφει»…

  

Η ελπίδα (αυτή που επιστρέφει και κάποια στιγμή ερχόταν) έχει τα χαρακτηριστικά της, αυτά που αποκτήθηκαν με τον καιρό. Είναι μια ελπίδα μνημονιακής πραγματικότητας. Δεν είναι, πια, η άλλη ελπίδα (εκείνη ελπίδα που ερχόταν). Η ελπίδα (που ερχόταν) διαχώριζε τη θέση της από τα μνημόνια. Τώρα,  επιστρέφει έμπειρη. καταλαβαίνει, ξέρει τι θέλει…

 Η ελπίδα που επιστρέφει έχει κάποια κοινά με αυτή που ερχόταν. Είναι κάτοικος Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτοικος Ευρωπαϊκής Ένωσης, πάση θυσία.

Το ΚΚΕ δεν μασάει... σύντροφε

 

Οι αναφορές Τσίπρα στον Κουτσούμπα και η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος

Η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στον γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, κατά την ομιλία του για το ασφαλιστικό και φορολογικό στη Βουλή, ήταν μόλις η δεύτερη παρόμοια μνημόνευση σε κορυφαίο νομοσχέδιο.

Ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στον Δημήτρη Κουτσούμπα, προσφωνώντας τον μάλιστα «Δημήτρη», τόνισε ότι «στις σημερινές συνθήκες αριστερό και ριζοσπαστικό δεν είναι να φαντασιώνεσαι μια ιδεατή κοινωνία, που ξέρεις ότι δεν είναι εύκολο να έρθει, αλλά να ματώνεις για να έρθουν σιγά - σιγά αλλά σταθερά οι συνθήκες στις οποίες θα μπορέσουν να ευδοκιμήσουν αλλαγές υπέρ του κόσμου της εργασίας».

Προσπάθησε δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, να παρουσιάσει την εναλλακτική που προβάλλει το ΚΚΕ ως ουτοπία και την ψήφιση νομοσχεδίων που κόβουν συντάξεις και αυξάνουν ακόμα περισσότερο τα φορολογικά βάρη των μικρομεσαίων ως ένα μακρύ δρόμο που στο τέλος του οδηγεί σε αλλαγές υπέρ του κόσμου της εργασίας.

Οι παρεμβάσεις του πρωθυπουργού δεν γίνονται βέβαια στον... αέρα και είναι πάντα πολύ καλά μελετημένες. Κάτι που φάνηκε και από την αναφορά σε ποίημα του Μαγιακόφσκι και στη φράση «Το μέλλον δεν θα έρθει μόνο του έτσι νέτο-σκέτο».
Αναφορά που έμεινε... μισή, καθώς το υπόλοιπο κομμάτι του στίχου («αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς») σίγουρα δεν θα δημιουργούσε τους συνειρμούς που επεδίωκε ο πρωθυπουργός.

 

 

 

Μεθοδολογικά μιλώντας

Γράφει ο 2310net // Στο ατέχνως

Ρε παιδιά, πραγματικά, σας ορκίζομαι έχω χάσει τη μπάλα και δεν θυμάμαι σε ποιο μνημόνιο βρισκόμαστε τώρα.

Δεν μπορώ να παρακολουθήσω πια την αλληλουχία γεγονότων. Και ομολογώ τα έχω μπερδέψει. Είχαμε το 1^ο Μνημόνιο, το 2^ο, κάποια μεσοπρόθεσμα (δεν θυμάμαι πόσα), το PSI, την ανακεφαλαιοποίηση, πρόσφατα το 3^ο και πάμε για 4^ο; Το μόνο που θυμάμαι είναι το μνημόνιο διαρκείας που έτσι κι αλλιώς υφίσταται στην Ε.Ε.

Συνεπώς το θέμα είναι μεθοδολογικό. Είναι διαλεκτική της ποσότητας και της ποιότητας.

Στην πόση αντιλαϊκότητα μιλάμε για μνημόνιο και όχι απλά για μέτρα; Αρκεί ένα, μόνο ένα βαρύ και επώδυνο μέτρο για να μιλήσουμε για μνημόνιο ή πρέπει να υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από μέτρα;